Zdziwiłem się gdy ktoś mnie zawołał... Obróciłem się i zobaczyłem mojego wzrostu blondyna ubranego na czarno z szaro niebieskimi oczami. Zatrzymałem się. Podszedł do mnie pytając o Dyrektora.
- Tak jasne. A co zgubiłeś się? - Zaśmiałem się z uśmiechem.
- Nie! - wykrzyczał. - Po prostu muszę się zameldować i spytać o parę spraw! - Dopowiedział zdenerwowany.
- Spokojnie, musisz tylko wejść te trzynaście schodów do góry i skręcić w prawo. - Powiedziałem wskazując palcem schody prowadzące na pierwsze piętro. - Chyba sobie poradzisz nie? - na mojej twarzy pojawił się uśmiech.
- Eh... dzięki - Powiedział wkurzony i odszedł, gdy był już na dziesiątym schodku lekko się zawahał ale zaraz szedł dalej. Kiedy był na górze ja poszedłem za nim, w pokoju dyrektora spędził jakieś dziesięć minut, po tym czasie wyszedł trzymając w ręce klucz. Zdziwiony popatrzał na mnie.
- Może pomóc ci znaleźć pokój co? - Zaśmiałem się.
- Nie! już mi nic nie potrzeba. - Widziałem kłamstwo w jego oczach więc obróciłem się na pięcie i zaczołem zchodzić ze schodów, po chwili usłyszałem wzdychanie i ktoś znów mnie zawołał.
- Coś się stało? - puściłem do niego oko. on jeszcze bardziej się zdenerwował. Popatrzał na klucz i powiedział:
- Pokaż mi gdzie jest ten pokój. - Uśmiechnołem się lekko i zaczołem iść korytarzem.
( Samuel?)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz